Afscheid Judy

Als je geen rouwkaart hebt gehad. Sorry......  Je mag dit dan als een persoonlijke uitnodiging zien. 

Het is nu al stil....

Bij de eerste zinnen kom ik er al achter dat ik nu in verleden tijd moet praten.......
Judy heeft besloten dat het genoeg is geweest. Het leven gaf haar geen waardig bestaan meer.
Hoe moeilijk deze keuze ook was.We hebben 'm toch genomen.
Samen met 'haar mannen" op donderdag om 20.45 uur was het zo ver....

Schatje, ik hou van je en ben trots op je......

Niks te bloggen.....?

Soms gebeurd er veel, maar valt er voor mij niks te bloggen.
Alles gaat stapje voor stapje minder en grenzen van vroeger worden steeds verlegd.
Judy is er nu nog niet klaar voor om een beslissing te nemen. En dat hoeft ook niet........

11-11 Wapenstilstand...?

Vannacht heeft Judy voor het eerst beneden geslapen. Ze voelt zich niet meer veilig de trap oplopen.Vaak wazig, niet kunnen concentreren. Gewoon kijken is dan al te vermoeiend. De laatste dagen kan ze ook niet meer op woorden komen....ik ben mijn vriendin met momenten al aan het verliezen.

Deze dagen veel gesproken in iets betere momenten van Judy over de bestraling wel of niet. We gaan het niet doen... Ze is niet in staat om nog 5 keer naar Antwerpen te gaan. Het beetje energie dat ze nog heeft gaan we niet hier aan op maken. Met de kleine kans van slaging daarin meegenomen.
Ook Lars mening deed hier sterk in mee.
Judy had moeite met deze beslissing wat ze ziet het als opgeven.
Dit is niet opgeven maar de juiste beslissing nemen.
Dit is ook geen strijd maar het ondergaan van.....
 

Woensdag

Vandaag hebben we het gered heen en terug naar Antwerpen. Voor het eerst Judy in een rolstoel rond gereden....Weer een "ervaring" rijker.
Alles daar toch snel geregeld en gedaan. Masker aangemaakt voor positionering van het hoofd. Ze hebben een scan gemaakt en de beelden worden dan samen gelegd voor de daadwerkelijke bestraling.De eerste is pas komende dinsdag.schijnt nog al veel werk te zijn. Thuis gekomen nog een 1e bezoekje van de thuisverpleging gehad. Deze heeft de 3e spuit medrol gegeven. De huisarts had de afgelopen dagen deze gezet. Ook om een extra zetje richting bestraling te geven.

Als Judy moe wordt is ze helemaal weg, wazig en stil. dit maakt ons beide bang.Gelukkig zijn er ook nog goede momenten.

Knopkes moeten worden getest....

weer een stapje

vandaag hebben ze een ziekenhuisbed gebracht... voor in de huiskamer.

Maandag

FF een kort bericht van Marco.
Judy is op momenten minder helder en heeft gevraagd of ik af en toe wat schrijf hier.........
Helaas geen mooie complete lopende zinnen. 
Vanmorgen toch gebeld voor afspraak bestraling. Woensdag beginnen we hier aan, als Judy dat nog aan kan.Besluiten we die morgen. In kort telefoongesprek met bestralingsarts zei hij dat ie overleg met radioloog had gehad en dat er toch uitzaaiingen in de kleine hersenen zitten. Deze worden dan tegelijkertijd ook bestraald. Slagingskans op verbetering worden al bijgesteld op 30 % a 50 %........
We vinden het toch belangrijk dat Judy beter hoort en minder duizelig is dus we gaan het proberen.
Verder wordt er morgen een ziekenhuisbed gebracht voor in de woonkamer. Alweer een grote kut stap.....

mijn hoofd erbij houden kost heel veel moeite... gesprekken volgen gaat bijna niet. Versta geen zak... Moeilijk om mee te dealen. Dit is iets waar we geen rekening mee hebben gehouden...

van mom en bonuspap

 

dank

 

huisarts is geweest. Ze is zo'n lieverd!
Zij heeft nu benoemt dat de klachten in mijn hoofd komt door de hersen-metastasen.

mijn mannen zijn een ontzettend grote steun...

moeilijke keuze moeten we maken; wel of niet bestralen. Het enige doel is beter gaan horen. 50% kans op een verbetering.

gesprek met radiologie-arts. Ik vang maar weinig op van wat hij zegt.

Ben veel van het padje af... in de heldere momenten probeer ik nog van alles te schrijven.
Het is lastig om nog maar weinig te kunnen horen. Kan met moeite gesprekken volgen. Veel dingen hier in huis gaan langs me heen. Ongewild want ik wil nog ALLES bijhouden!!! Toch weer veel van mijn lijstje af kunnen strepen vandaag. Dankbaar...

alweer slecht nieuws... erg slecht.

weet niet wat iedereen al weet, even heel kort... deze week een erg flinke achterruitgang. Hoor bijna niet meer, praten gaat moeilijk en erbij blijven, helder blijven is ook niet meer vanzelfsprekend. Nu heb ik even een goed moment, dan kan ik weer even schrijven... Het is heel heftig allemaal hier... Gisteren uitslag van de deze week gemaakte scans, long en schedel. Alle tumoren zijn flink gegroeid. Ook in klieren naast de luchtwegen wat de kortademigheid verklaart. Er zit geen tumor in het hoofd, dat wat ze eerder zagen was niet gegroeid. wel aan beide gehoorgangen is er een aan kleuring door de contrastvloeistof, wat betekent 99 procent zeker uitzaaiingen daar. vandaar slecht gehoor en evenwichts-storingen. In longen ook flink vergroot maar dat zal de klachten niet geven omdat dat er binnenin zit... We stoppen dus met chemo... Vandaag zijn onze huisarts en Lisbeth geweest om de papieren in orde te maken voor euthanasie.....klinkt lullig maar ik kan het niet anders maken...... Het is maar een formaliteit dat van tevoren goed geregeld moet zijn... Niks staat vast en hoe het gaat lopen weet niemand.


De oncoloog gaf aan dat bestraling van de gehoorgangen eventueel kan helpen tegen weer wat horen en minder duizelig.
Maandag gaan we naar Geel om te overleggen met de bestralingsarts.

NMR

Scan van de schedel. 11.00

oncoloog

Uitslag scans... heel slecht nieuws. Schrijf ik nog...

Scan longen

9.00 scan thorax. Longen.

stem ineens weg...

Heel erg slechte nacht gehad.

Ineens vanmorgen, was mijn stem weg. Lisbeth belde en ik kon mezelf moeilijk hoorbaar maken. Ik schrok er wel van...


Laat op de middag dokter Geboers. Kan het niet navertellen, ben van het padje en heel wazig in mijn hoofd, met tijden.... Schrijf ik nog...

Huisarts voor het eerst hier geweest. Om te kijken of er verbetering is met de Medrol... Niet dus...

leuke dingetjes doen!

Toch weer een fijne dag gehad, lekker thuis... ik heb zoveel voldoening van een projectje dat ik heb afgewerkt maar waar ik nog niks over kan vertellen vanwege de verrassingsfactor! Leuk leuk leuk!

schrijven

Evenwichts moeilijkheden, duizelingen, doof!!! Ben fijn bezig geweest met allerlei dingetjes. Met name schrijven. Trying to make a dream come true... Het is zo gaaf en opwekkend om daarmee bezig te zijn, naast de andere zware kost... Maar heel eng, dat het schrijven moeizaam begint te gaan.... Dat wil ik toch nog wel heel lang kunnen blijven doen!!! Moet er niet aan danken dat dat weg gaat vallen...

High tea...

Marie-Louise hadden we onlangs een cadeau-bon gegeven voor een High Tea... Voor haar verjaardag. Natuurlijk mocht zij kiezen waar en ook met wie... maar dat was al besproken... zij en ikke dus... Vorige week een dag geprikt, dan zou zij ook herfstvakantie hebben...
Geleidelijk door de week ging het steeds minder goed. Tegen Marco had ik in het begin van de week al te kennen gegeven dat ik 'zo' niet dat stuk zou durven/moeten rijden... Nog een stukje verder de week in heb ik gevraagd of hij me dan zou kunnen brengen..... Moeilijk om te vragen, jawel.... Maar ik wilde koste wat kost het niet afzeggen voor Marie-Louise. Ik voelde dat ze er veel zin in had en ik wilde haar echt niet teleurstellen. Maar donderdagavond gaf ik voor mezelf toe dat dit echt geen goed idee was... Naast alle andere dingetjes die er zijn zou ik haar waarschijnlijk niet eens kunnen verstaan in zo'n restaurantje... Hier thuis in rust een gesprek volgen is al niet te doen. Dus heb ik haar een berichtje gestuurd... Dat het écht niet ging en of ze dan niet naar mij kon komen.... Heeeeeeel erg moeilijk om te vragen... Maar ik weet dat ik dat bij haar kan...
We hebben samen hier een heel waardevol fijne middag gehad. Eentje om nooit te vergeten. Ze liet me keer op keer huilen op haar schouder. Als een kind heb ik gejankt, met vette uithalen. En dat kon bij haar... Haar rust straalde zo door dat ik er voelbaar rustiger van werd. Nog nooit hebben we elkaar eigenlijk zo dichtbij toegelaten... Wat mooi dat we dat nu hebben gekund... Dankbaar. xxxxxxx

mini High-Tea'tje dan maar

opgezegd

Zo! Twitter-account opgezegd en verwijderd. Goed bezig!!
Zo ben ik steeds allerlei dingetjes aan het schrappen waar je inbox zo onnodig wordt mee overbelast... Ik ben nu immers een 'minder consumerend en dingen nodig hebbend mens' geworden...
Deze week ook een brief gehad of ik mijn abonnement op de Happinez wilde verlengen....... Dat vind ik dan wel weer een moeilijke... Ik wíl 'm graag verlengen.........................

Eerste huisbezoekje van huisarts

Ze is een erg lieve zachte vrouw. En jong... Haar tweede kindje is nog maar 4 maandjes oud...
Behalve de toenemende klachten hebben we veel besproken. Ze had contact met Lisbeth over de situatie nu. Gisteren, waar we het over hadden gehad, dat heftig woord... moet natuurlijk ook door haar worden goedgekeurd. Niet alle huisartsen kunnen en willen dit doen... Het was voor mij een opluchting dat zij hiervoor open staat. Klink misschien stom. Nu gaat zij kijken wanneer zij samen met Lisbeth kan langskomen om de officiële papieren in orde te maken. Nogmaals, voor de duidelijkheid. Het is daardoor niet al vastbesloten dat het zo gaat moeten lopen... Nu worden alleen de mogelijkheden geschept om..... Heel belangrijk vind ik, wij...

Verder heeft ze Medrol (cortisonen) voorgeschreven om de druk van eventuele vocht te verlagen in het hoofd. Gezien dat er bij de uitslagen twijfel was over metastasen... Als dit, die Medrol, nou verbetering geeft binnen 4 dagen, (!) betekent dat dat er inderdaad uitzaaiingen zitten daar, die de klachten veroorzaken. Als er geen verbetering optreed dan zijn het waarschijnlijk gewoon bijwerkingen van chemo.
Maandag komt ze weer om te zien hoe het ervoor staat...
 
Morfine mag ik nog een een kleine bijplekken. nu dus 50 + 12.     Ach d'r is nog te gaan tot 400.
Het is nog steeds de opzet naar pijvrij... en nu zoeken naar die grens....

Ik ben heel wazig in mijn hoofd, duizelingen, heel slecht horen, druk op mijn hoofd en ogen... het lijkt steeds moeilijker om 'straight' te denken en logische zinnen te schrijven. Zinnen formuleren duurt eeeeuwig... pfffff
 En er is nog ZOVEEL wat ik wil doen....

huisarts

Toenemende klachten...

gesprek Lisbeth.......

met Lisbeth precaire dingen besproken. Ze heeft weer uitgelegd over het verschil tussen palliatieve sedatie en euthanasie.... Het is iets wat je ook van tevoren met je huisarts moet bespreken... of zij daar ook toe bereid is... euthanasie... Er zijn natuurlijk allerlei regels en wetgeving aan gebonden. Euthanasie klinkt natuurlijk heel heftig maar we zijn het er samen over eens dat je dingen niet onnodig langer hoeft te rekken dan nodig is. Wanneer is het nog zinvol? Hoelang is het dragelijk voor alle betrokkenen. Ik vind dat als ik er niet meer ben als Judy, als ik verzorgd moet worden, gewassen, naar de wc geholpen moet worden (of erger!!) en dat soort dingen, dat is voor mij al een grens te ver... Al weet ik ook dat je je grenzen iedere keer weer verlegd. Wie weet vind ik het dan nog wel leefbaar?

Maar wanneer ik zelf niet meer in staat ben om bij volle bewustzijn beslissingen te nemen, ben je eigenlijk al te laat. Dan kom je automatisch in de molen van in bed liggen, niks meer zelf kunnen en pijnbestrijding. En met allerlei medicatie zorgen ze ervoor dat alle opkomend bijwerkingen zoveel mogelijk worden onderdrukt...  het is wel iets wat je goed moet overwegen en bespreken van tevoren. Tot hoever... Morgen komt de huisarts en die neemt de papieren mee om het wettelijk in orde te maken. NIET dat het dan automatisch zó gaat lopen en niet anders. Maar dan is het tenminste op tijd geregeld. Lisbeth is er op een fijne manier toch heel duidelijk over. Maakt ons bewust van waar we toch rekening mee moeten houden. Dat is wel goed.

stapje terug

Vandaag kwam Lisbeth van Ispahan. Omdat ik op maandag heb gebeld dat het even niet gaat.... Ze was verbaasd oven het verschil van 3 weken terug bij de eerste ontmoeting, en vandaag. Tja... Het gaat dan ook echt niet goed! De lichamelijke achteruitgang gaat nu even heel hard voor mijn gevoel... Steeds meer klachten en steeds slechter voelen... Weer heel wat afgejankt. Dit is heftig. Deze periode... 

lekker schoon huisje!

Vanmiddag al de derde keer dat Peggy, de hulp in de huishouding kwam. Tjeuhh, wist niet dat ik het zo fijn zou vinden. Ze doet het goed en krijgt ontzettend veel gedaan in die drie uur! Van tevoren ben ik natuurlijk al lang in de weer om 'te poetsen voor de poets komt', maar dat zal ik nog wel afleren... Om twee uur moest ik afhaken en ben lekker mijn bed in gekropen... wel raar gevoel eigenlijk.

Maar... het is nodig... ik voel me NIET goed en op meerdere vlakken merk ik dat het allemaal minder wordt... Moeilijk...

Kracht!

 

Wat een mooi cadeau!!!

Zomaar in de brievenbus!

Je kunt het op de foto niet goed zien maar het is een groot boek. Erg mooi.

 I love Happinez.

helende handen...

 Vanmorgen voelde ik het zo sterk... ik wilde een foto van deze bijzondere handen!
Elke week kom ik bij Kim voor lymfedrainage.
En elke keer ben ik haar dankbaar voor wat zij doet.
voor de rust die ze uitstraalt...
voor de steun en goede gesprekken...
 voor wat voor plekje ze is gaan innemen in mijn leventje en in mijn hart.
Dat weet ze niet, ze leest ook niet deze blog, maar ik weet zeker dat ze het voelt.
Lieve Kim, ik hou van je!!

niet mooi...

Ja.... dat stukje wat ik gisteravond schreef is niet zo aardig... Beetje kortzichtig misschien wel. En het zegt veel meer over mij dan over deze man... Ik kijk meer uit het oogpunt van de 'verloren vrouw'... en uit angst dat mij hetzelfde te wachten staat... Ja het maakt me bitter en cynisch en niet een mooier mens... ik wéét het...
Misschien moet ik even het cursusmateriaal van de Mindfulness training bovenhalen: met mildheid en vriendelijkheid aanvaarden...

lulhannus!

Op Facebook... "Deze wil ik graag, Sinterklaas" 
En dan een foto van een mooi blinkende auto in de showroom.

"... het leven gaat dus echt gewoon door T.?"
Ja... ik heb het gewoon geplaatst! En hem gelijk ontvriend, zoals dat zo mooi heet.

Deze vader van 2 kinderen hield een blog bij over de strijd tegen kanker. Zijn vrouw had borstkanker. Vorig jaar december is ze overleden... Binnen no time was er een nieuwe blog met nieuwe passende titel. Over het leven na..., nu met zijn drietjes. Al heel snel naar mijn idee, kwam er het verhaal over, jawel, de nieuwe vriendin... Allerlei cliches om de boel goed te praten, en aan de reacties te zien was iedereen heel blij voor hem.... Ik niet, ik dacht maar steeds aan háár! Iedere keer met verbazing las ik dan weer zo'n blogje... het maakte me steeds een beetje bozer... Foto's op het strand met haar, de nieuwe, in innige omarming... Juist daar waar M nog geen half jaar eerder met haar gezin hun laatste uitje beleefden. Met hulp een speciale ambulance, stichting doe een wens of zoiets....
En dan weer es een foto van dit of van dat, met de kinderen, ja want nu hebben ze een gezin met vijf kinderen!....  
Deze man heeft het toen allemaal zo mooi verwoord en ik leefde echt met hun mee... Maar nu kan ik dat niet meer... Ik weet het, je kunt en mág er geen datum op zetten... maar ik vind het wel verrekes snel gaan. In mijn beleving geeft hij zijn nog jonge kinderen mee, dat mensen gewoon inwisselbaar zijn... ja, ook moeders dus... 
Deze man heeft mij ooit een reactie gestuurd "blijven communiceren" zei die. "Tot het laatst"... 
Blijkbaar is deze man érg goed in communiceren... 

sooooo, dat was even een hoop gal! Truste!

Watte!!?

Dat slecht horen zo'n grote invloed heeft op communicatie is logisch maar godver wat is het vervelend!!!! Het heeft een flinke invloed op mijn gemoedstoestand! Wat is dat verschrikkelijk irritant wanneer je kleine signalen niet oppikt en constant wat zeg je moet zeggen!! Heel de communicatie is al niet makkelijk hier maar nu komt er nóg een aspect bij! Ik voel me gewoon afgesloten van het gebeuren om mij heen en merk ook ergernis bij huisgenoten. Wordt er zo niet leuker op...

verdrietig en boos en alles!.. voel me gewoon kut!

géén leuke klus!!

Mom geweest. Ze heeft me geholpen met mijn overvolle kledingkasten en rekken behoorlijk uit te dunnen... Ik vond het GEEN leuke klus.... Sowieso heb ik altijd moeite gehad met kleding wegdoen. En schoenen... en uh... alles gewoon...
Ik ga even niet NU dit stukje schrijven want dat wordt weer vet janken!!
En ik had al niet zo mijn dag.
Morgen heb ik helemaal niks, geen afspraken, geen verplichtingen. Judytime!!!!!!!!! ZIN IN!

maar wel fijn dat het gedaan is!!!

stofzuiger!

Zo blij met de nieuwe stofzuiger!!!!!! Super ding!
Leuk dat je daar nog zo van blij kunt worden hé?

Zo zie je... op één dag kunnen er zoveel verschillende gevoelsmomenten zijn. De ene moment gaat het goed en de volgende kan weer minder zijn... Daarom is het ook moeilijk als iemand vraagt, "hoe was je dag"? Hmmmjjaa... welke moment....? Zal toch vast niet alleen bij mij zijn?
Up-and-down-and-up-and-down-and-up-and-down...

klaar!

 

De 5 weken van bestraling in Antwerpen is GEDAAN!!! Nu heeft ze dus alle drie de stappen achter de rug om een kankervrij leven tegemoet te gaan. Chemo, operatie en radiotherapie. Go for it Lisa en Hans!!!

dit is echt niet meer leuk!!! de pijn is dus duidelijk nog niet onder controle!! kon er niet eens van slapen vanmiddag. En ook geen geestelijke puf om dan maar iets te doen met foto's of blog.... of mijn nieuwe boek lezen.
Vanmorgen naar de huisarts. Ze schreef nu een morfinepleister van 50 voor in plaats van die 3 van 12. Verder zit er niks van ontsteking op de longen of in de oren. Druppeltjes en neusspray, misschien dat daar de boel van opengaat. Ben er een beetje klaar mee eventjes...
Op de vraag van Marco waar die rugpijn eigenlijk vandaan komt, antwoordde ze "van de tumor".
Zowheeeee! Eindelijk eens een rechtdoorzee antwoord..........
zou dit,
zou dat,
kan zus,
wellicht zo....   daar kan ik allemaal niks mee.... tja......

Voel me niet goed vandaag! Vanmorgen wel naar Kim gegaan voor Lymfedrainage. Zij gaf alweer aan dat als het niet gaat, zij ook naar mij kan komen. Oh ja, weer vergeten.

Vanmiddag kwam Peggy, de hulp. Ik voelde al dat het me zelf niet zou lukken zoals vorige week 4 uur lang lekker mee te poetsen. Ik gaf dat maar snel aan dat ik weer terug in bed ging liggen... Ze zei het te begrijpen.. Maakte me ook niet uit... kan gewoon niet anders. Jammer dan. Samen met haar een lijstje doorgenomen van dingetjes die ik graag gedaan zag. Geen probleem. Zij aan de slag, ik mijn bed in. En normaal ben ik heel gevoelig en snel geïrriteerd door geluiden in huis... maar nu NJET! Veel geslapen dus. Toen ik beneden kwam was ze bijna klaar en het zag er weer prima uit... Wat heerlijk is dat toch! De oven, de koelkast, de strijk, de badkamer, stofzuigen, dweilen.... GEDAAN!!!!!!

Aan de einde van de middag belde ook Ivonne van de Dela... Door het doof en propvol wattig gevoel in mijn hoofd, kon ik ze maar slecht volgen... Iets over het vervoer tussen België en Nederland... straks... Volgens mij was dat al besproken... en ik kon ook niet zomaar even overschakelen... stom gesprek. Ze stuurt de gegevens nog door... pfffffff, take your time zeg!!

Lars kwam er na school even bijliggen... met een vraag... over iets in december (iets leuks met een maat)... Waarbij hij zelf al zei dat we eigenlijk zo lang niet van tevoren kunnen plannen.... Voor zo'n kerel ook niet leuk... Zonder dat ik het hoef uit te leggen snapt hij het... SCHAT!!!!

Even naar beneden, klein beetje gegeten. De tweede cyclus van die chemopillen begon trouwens weer vandaag. Die moet je bij het eten innemen, 's morgens en 's middags. Nu weer even beneden voor een kop koffie en een blogje schrijven.... Meer gaat het vanavond ook niet meer worden...

toch maar gebeld naar doc.

Dapper geweest... toch maar gebeld naar dr. Geboers. Dat mocht/moest als de pijn zou aanhouden... En van een echte verbetering kan ik niet spreken... Ik mag er een extra morf-pleister bijplakken Nu dus 3. En indien nodig bij zo'n opvlamming, 2 pilletjes onder de tong laten smelten (in plaats van één). En ook nog Ibuprofen erbij, als dat nog nodig mocht zijn. Die andere, Zaldiar niet meer omdat die toch te straf is voor de maag.
Morgen begint de tweede cyclus van de chemokuur, na een rustweek. Ik kan niet zeggen dat ik echt andere bijwerkingen heb van deze chemo... niks is erbij gekomen... Dat wil ik heel graag zo houden!!!

Verder was het een erg fijne dag. De zon scheen, Lars was vrij en ik had helemaal geen afspraken op de kalender staan! Heeeeeeeerlijk! Allemaal dingetjes doen die ik leuk vind. Bewust genieten van alles om me heen, de zoveelste bakkie koffie, een grapje van mijn zoon en zoveel meer... en de reden waarom ik in bed moet gaan liggen is niet leuk natuurlijk, maar tóch blijft het een lekker bedje!!

De bel...

Ben ik effe blij dat ik heb open gedaan! Thanx Liz

even fantaseren...

 

Ergens deze week was ik er 's nachts uit. Ik had een geniaal plan! Ik ga naar Ollie in Curaçao!!

Ik alleen. Een soort retraite... in stilte zijn... terugtrekken van de wereld, één zijn met de natuur, met de zon, met de zee, daar vreselijk veel foto's van maken, ZEN worden en tussendoor veel schrijven.... Klinkt toch hemels??? 

En dan ook nog tijd met Ol doorbrengen en filosoferen over het leven. Da kunnen wij namelijk

heeeel goed samen! 

En ook nog iets wat ik nog niet benoemd heb naar iemand toe want het is zo afgezaagd.... 

zwemmen met dolfijnen...

Een prima accommodatie gevonden voor een goede prijs. 7 nachten. Dan kan Ollie ook gewoon haar ding doen en hoeft ze geen rekening te houden. Ze had aangeboden dat ik gewoon bij haar in haar huisje kon... maar dat zou ik niet makkelijk doen... De vliegtickets zijn nu ook wel te doen...

Manmanman ik ging er helemaal in op!!! Was zo enthousiast... Maar later op de dag kreeg ik mijn verstand terug...... hoe kwam ik erbij!!? Hoe het nu lichamelijk gaat, rij ik niet eens naar mijn moeder!! En langer dan 5 uur wakker zijn voel ik ook gelijk aan ALLES! Wat een MUTS toch!!!

Maar eerlijk is eerlijk....... ik heb van die uurtjes googelen heel erg genoten!!! En dat is toch ook mooi!?

lekker!

Het was weer een fijne dag! Samen met zoon uit een puntzak friet speciaal zitten eten in Postel.

zaterdag

Beetje jammer. Zoals wel vaker heb ik te vroeg gejuigd. De morf-pleisters brengen toch minder heil als wat ik had verwacht en gehoopt. Toch maar af en toe er een andere pijnstiller erbij smokkelen. En dan nog... niet pijnvrij... De suizingen in mijn hoofd nemen ook toe. Net of je een afzuigkap aan hebt staan... Vooral als ik moe ben, wat al vrij snel is.
Vandaag naar Tilburg. Marie-Louise is jarig. Ben al een hele tijd niet meer in Tilburg geweest. Ook niet naar mam van Maurik. Ik voel me daar best schuldig over maar aan de andere kant weet ik ook dat het okee is. Dat ze het allemaal wel begrijpen. Gelukkig maar.
Hier wonen is heerlijk maar het had toch niet zover weg moeten liggen...

Sis and me

dierendag... echt afzien!

 

lief!

zelfgemaakt door de moeder van Anne!

loop achter...

Ik loop zo achter met schrijven... Er gebeurt zoveel, of liever gezegd... er is zoveel om te vertellen. En deze week heb ik gewoon veel te veel ingepland... Ik voel het... aan alles. Volgende week ga ik dat anders doen en hoop ik veel aan schrijven toe te komen. En aan foto's bewerken. En nog wat dingen. En ook aan lezen... Gisteren heb ik van mama een prachtig boek gekregen. Wel heel heftig denk ik maar ook wel zinvol. Mama vond het moeilijk om te geven maar ik zei haar dat het goed was. Het is immers waar ik mee bezig ben, wij moet ik zeggen. Iets wat constant aanwezig is in mijn hoofd, soms wat heviger en soms wat meer op de achtergrond. Maar ALTIJD aanwezig.
Het boek heet 'Stel, je gaat dood'

donderdag mam en malika

moet ik nog schrijven

geluk

van tante Luus, schattttig!!

bedankt Rietje!

 

en bedankt dat je zo'n lieve vriendin bent voor mijn moeder!

wishbone...

 

Thanks mom, for the wishbone.
Leuke herinneringen aan!

mam hoofdprijs!

mot ik nog schrijven!

fijne dag! Happy!

Fijne dag gehad. Marco was vrij. En de pijnpleister begon vanmiddag te werken. Zo hee! Tof! De scherpte is eraf!!
Weer en stuk geruimd in de garage... Marco is met een volle aanhanger naar de stort gereden. Heerlijk! Weg is weg!!!
Ik heb vandaag ook weer eens gekookt! Dat werd wel weer tijd! Marco heeft dat al heel wat keren op zich genomen omdat ik aan het eind van de dag helemaal lam in bed lag... Erg eigenlijk...lichtelijk schuldgevoel... Maar ik moet eerlijk zeggen, het eten smaakt me veel beter als hij kookt!!! Geniet er echt van! Terwijl als ik kook, eet ik maar heel weinig... 



Raar gevoel van iets te zijn vergeten... ik ben erachter.... rustweek van chemo scheelt 10 pillen. En 6 pijnstillerkes minder scheelt ook! 16 minder per dag is toch niet mis. Mijn niertjes zullen wel blij zijn.

Lief!

Van Ollie gekregen voor mijn verjaardag. 

Boeddha en moedertje Maria naast elkaar...

nieuwe hulp geweest...

Vannacht pijn, vanmorgen pijn. Nie te doen. Ook erg hoesten. Ik heb Kim afgebeld.... geslapen tot 12.00 en toen snel snel klaar gaan maken want de nieuwe hulp komt.......

viel mee... geloof ik... ze heeft in ieder geval een hoop gedaan! Die 4 uur heb ik ook gepoetst, maar dan in andere vertrekken. Hihi, dat klinkt net alsof ik hier in een kasteel woon...

Daarna weer hélemaal op en weer pijn. Naar bed.
Niet meegegeten.

's Avonds facebooken, er waren veel reacties op mijn stukje 'notities'.
Nu maar weer gaan slapen... 22.00...... dan voel ik tenminste niks... morgen is er weer een dag. Wel zin in! Marco is vrij!

maandag... voor de meiden van oncologie

 

Aangezien het er naar uitziet dat ik nooit meer op het daghospitaal hoef te komen voor chemotherapie :-(.......een klein bedankje. Deze meiden maakten iets vervelends tot iets wat best wel gezellig was..... Toen ik het ging afgeven verwachtte ik dat er niemand meer zou zijn omdat het heel laat op de middag was. Dan zou ik het gewoon op de balie zetten en klaar... Maar ik doe die deur open en daar staat Bieke. Met haar grote vriendelijke glimlach! Mijn lievelingsverpleegster!!! Het had weer zo moeten zijn!!! 

hoopvol...

Zo uitgekeken naar de afspraak met dokter Geboers, 16.30. Met het vooruitzicht om daarna veel minder pijn te hebben... Ja, blijkbaar geloof ik nog in wonderen... Meteen erna naar de apotheek gereden, en het eerst wat ik thuis deed was zo'n plakkertje uitpakken en op mijn huid kleven.... Zo!..... in bed gaan liggen maar na twee uur was het er nog nog....... verdomme!! Echt niet leuk! Kom ik beneden en Marco heeft de bijsluiter gelezen... werkt pas na 24 uur... WTF!?

De dokter heeft nu dus morfinepleisters voorgeschreven. Waar Karen al over had verteld. Die plak je gewoon ergens op je huid en dat laat je 3 dagen zitten... dan vervangen... Tjeetje, toch wel knap wat ze tegenwoordig allemaal kunnen... pijnvrij met een plekkerke? Ik ben benieuwd!
Ook nog een puffer voorgeschreven gekregen voor meer lucht...
 ...en dan ook nog pilletjes tegen het hoesten...
We moesten nog wel even langs labo om bloed te laten trekken. Ze houdt alles nauwlettend in de gaten. Fijn!
Morgen begint de 'rustweek' van deze eerste cyclus Xeloda, de twee weken slikken is alweer voorbij... Het is maar goed dat er agenda's bestaan, ik ben zo de kluts kwijt wat tijd betreft...
En nu hoop ik maar dat al die zooi gaat werken!!!!

een glimlach...

Een glimlach geeft rust aan vermoeiden

en moed aan moedlozen

Een glimlach geeft zachtheid ,

zowel voor jezelf als voor de ander.

Hij kan niet gekocht, niet uitgeleend, niet gestolen worden

want hij heeft geen waarde

tot op het ogenblik dat hij gegeven wordt.

Indien u iemand mocht ontmoeten

die niet meer kan glimlachen

wees dan mild en geef hem uw glimlach

want niemand heeft zo een grote nood aan een glimlach

als hij die niet meer kan glimlachen.

mooi boeket!

 

deze collage lekker gefriemeld vandaag. Van het boeket van Christel en Sien.

Genoten

Fijne zaterdag gehad. Zonnetje scheen. Boodschapjes gedaan bij de Appie en naar de Action. Altijd gezellig, vooral voor kaarsen en waxinelichtjes.  Daarna is de accu weer leeg en dus in een heerlijk fris vers schoongewassen bedje gestapt. En bij het wakker worden 2 uur later hoor ik het gekletter van potten en pannen vanuit de keuken. En Marco zet ons weer een heerlijk Curry voor!! Genieten!!
Zo zie je maar.... het is niet alleen maar ellende allemaal... Bij lange na niet!

wat zegt een steen....

...het kan veel zeggen...
Deze kreeg ik vandaag van Christel die, met haar man Kurt* en mij in gedachten, de Mont Ventoux heeft beklommen met de fiets, vorige week. Deze steen heeft ze meegenomen van de top... die ze met trots heeft gehaald. En ook eentje voor Kurt, die nu bij zijn urn staat...
Machtig mooi vind ik dit.
Het gebaar.
Gewoon een steen, maar wat die met je kan doen....
 

Wat was het toch een mooie dag!
 

Kennismakingsgesprek

Ispahan... nog schrijven...

andere hulp...

Vandaag belde de mevrouw die onze nieuwe hulp gaat worden... O mijn god..... ze klonk precies zoals iemand die ik niet wil..... Mag ik niet zeggen, ik weet het... Maar verder ga ik er met een open vizier in....hihi... Komende dinsdag komt ze... Blijkbaar is het contract van de vorige (Sabine) niet verlengd. Wij denken omdat ze na een week zich al ziek meldde... Echt jammer! Ik hoop in ieder geval dat het niet aan mij ligt... dat ze het misschien zware kost vindt om elke week mij te zien... Maar ja, daar vul ik weer iets in voor een ander... ben ik zo goed in he!

beetje eng...

Morgen komt er iemand van Ispahan om kennis te maken. Gezellig! NOT!
 www.ispahan.be  

pfiuuu!!

Moet er niet aan denken dat dit 3 weken geleden gebeurde toen wij even een vluchtje namen met Virgin...

Omroep Brabant: Luchtballon landt midden in Tilburgse woonwijk: 'Vlakbij die elektrische draden, bloedlink!'

opgeruimd staat netjes!

Zooooo fijn! Mama heeft me vandaag geholpen met opruimen, wegdoen van spullen. Die ik niet meer gebruik of nodig heb. Wat ruimt dat toch lekker op!!! ZAKKEN VOL!!!!!!!!! Heel haar wagentje volgeladen!!! Ach germ. Mam brengt het allemaal naar de Mill Hill in Tilburg. Dat is een jaarlijkse rommelmarkt waarvan de opbrengst gaat naar verschillende goede doelen in Afrika. Dat vind ik een heel fijn idee!!!!! Hoop zo dat iemand nog blij is met die dingetjes. Ik weet nog, dat toen ik/wij nog financieel wat krapjes zaten, ik ook zooo blij kon zijn met een leuk koopje van de rommies... Bedankt mam!!!!!!!

Met zijn tweeën naar Geel. Karen heeft ons enigszins weer gerustgesteld wat pijnmedicatie betreft. D'r zijn blijkbaar nog veel meer mogelijkheden. In principe streven ze in de palliatieve zorg naar pijnloos.... Tjee! Ze heeft dat vast al eens gezegd, maar nu komt het binnen, waarschijnlijk omdat het nu relevant is... Ik zie uit naar komende maandag want dan mag ik weer naar dokter Geboers en dan hoop ik dat ze iets sterkers voorschrijf. Jesssss!!! Minder pijn is fijn......
Ook gaat Karen contact opnemen met Ispahan (palliatieve thuiszorgequipe).....Ze heeft al veel eerder informatie hierover meegegeven, al ergens in het begin, maar wij denken nu ook dat het een goed idee is om eens kennis te maken. Zij kunnen ook een rol spelen in bijvoorbeeld wat er vorige week gebeurde. Dat ik 's avonds zo'n ontzettende pijn had dat we niet wisten wat te doen. Als we naar spoed zouden rijden zouden ze me houden. Was ik bang voor... Op zo'n moment zou je dus kunnen bellen met deze mensen en die kunnen je dan adviseren wat je moet doen. En zij nemen desnoods contact op met de dienstdoende arts. Kijk, dat zou vorige week wel fijn zijn geweest. Toen hebben we besloten om het een nachtje aan te kijken en warempel!!! de volgende dag weer 'goed'. Raar ding hoor zo'n lijf!!!! Kheb er ook nooit van gehouwen!!!

Zo'n last en ongemak. Mijn hoofd, nek, hals en rug. Hoesten doet pijn en als ik eenmaal begin kom ik er niet meer uit! Heb maar weinig kunnen genieten van de kleine dingen vandaag of positief omgaan met deze hele situatie. En überhaupt geen energie om iets nuttigs te doen... Alleen naar Kim geweest voor lymfedrainage. En moest even naar Lommel rijden voor een cadeautje voor iemand. Drie winkels ingegaan waar ik altijd heel graag kom. Maar het doet me niks meer... ik heb niks meer nodig... Oh ja, in één winkel, waar ik normaal altijd wel van alles zie, sta ik gegeneerd één klein kutmutsje af te rekenen. Me schuldig voelend dat die mevrouw voor 5 euro helemaal naar de kassa moet komen lopen. Op het plein zitten allemaal mensen nog even de laatste zonnestralen van de zomer mee te pikken. Of de eerste van de herfst. Het is maar net hoe je het bekijkt...
Zal ik het maar een off-day noemen? Bahbah!!!

Heartbreaking!!

Vandaag bij een oude vriendin geweest. Zoals met zoveel mensen in mijn leven, een hele tijd uit het oog geweest, want zo gaat het leven... Maar dan tref je mekaar weer en dan is er binnen een seconde dat vertrouwde gevoel weer terug. Heel mooi!
Zij hebben 4 maanden geleden hun vierde kindje gekregen. Een zoontje. Maar het is niet goed met hem. Heel erg niet goed! Het houdt me veel bezig. Heb hem vandaag dus gezien. En mogen vasthouden. Hoe kan het toch zijn, dat een kindje, zo mooi en compleet, in werkelijkheid zo verschrikkelijk ziek is? Hoe onmenselijk oneerlijk! Maar in plaats van gebroken ouders aan te treffen, zie ik zoveel kracht.
Bewondering en veel warmte voel ik voor deze mensen...

hulp? nee dus...

Ik helemaal content met m'n nieuwe hulp, wat denk je, bellen ze van het Poetsburo dat ze de komende twee weken zeker niet komt. Rug/nek... En daarna.... Ze gaan nog kijken of ze iemand anders kunnen vinden... Neeeee he? Net 2 mooie nieuwe stofdoeken en een heerlijk ruikende allesreiniger gekocht!! Wat moeten we dáár nou weer mee!
Nee, is niet zo leuk!

Wet van Murphy - Wikipedia

Wet van Murphy - Wikipedia: De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (1918–1990), luidt: "if there’s any way they can do it wrong, they will" ook wel: "Anything that can go wrong will go wrong"[1] (vrij) vertaald in het Nederlands: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis.

Al zolang ik me kan herinneren had Pa het over Murfie. Ben ermee opgegroeid! Bedankt pa... X

Birth certificate...

Nog steeds bezig met gehannes met de belastingteruggave van pa. Het wil niet vlotten om steeds weer een andere reden. Ze moeten een kopietje hebben uit het Nederlands trouwboekje maar aangezien mijn ouders in Zuid Afrika zijn getrouwd, zal dat niet gaan.
Dan maar geboortecertificaten opsturen... ook al niet voldoende. Moet blijkbaar ook een handtekening van Mark hebben... we moeten in ieder geval kunnen aantonen dat er niet meer kinderen rechthebbenden zijn... Tjonge jonge gedoe!

wel heel leuk, zo'n oud document! Uit het donker Afrika. Toen konden ze daar nog maar net typen!

 

Party!!!

OMG weer zo'n mijlpaal in een moeders leven... Mijn kind is op dit moment voor het eerst naar een party. Echt zo'n fuif met deejays en flikkerende lichten enzo..... Zo dubbel ook weer... heerlijk dat hij eens de hort op gaat en hopen dat hij verschrikkelijk geniet en meteen de smaak te pakken heeft!!! Maar aan de andere kant die bezorgdheid, over wat hem allemaal zou kunnen overkomen op zo'n avond.... (op de fiets in het donker!!! Dju!!)
Maar boven alles overheerst mijn onmetelijke trots en liefde voor dit mens! En wat ben ik TROTS op wie hij geworden is!

vrijdag

Gelukkig heb ik mijn date voor vandaag niet af hoeven zeggen!!!!!
Lekker zelf in den otto naartoe gereden, wat voelt dat toch machtig!
Geweldig fijn gebabbeld, zoals altijd, daar praat ik echt VEULS TEVEUL!!!!!
Maar wat doet het goed! Niet te beschrijven!

Toch wel heel veel om weer dankbaar voor te zijn vandaag!

donderdag

Zo'n fijn bezoek gehad.......... mama mét Rian..... tjonge wat fijn gepraat. Rian is gewoon een engel op aarde, niet meer niet minder!! Ik ken ze nog uit de tijd dat ik begon in de kinderopvang. Haar dochtertje Roosje, nu 20, zei haar allereerste woordje bij mij, BANAAN, en daar lachen we nu nog om!

's Avonds ZOVEEL pijn dat we overwogen om naar de spoed in Geel te rijden! Niet te hárden!! Vooral mijn rug. Een zenuw die voelde alsof die werd afgekneld..... niet te beschrijven... We besloten af te wachten en als het de volgende dag nog zo erg was zou ik M. bellen op zijn werk en samen naar Geel rijden. Ik baalde daarvan want ik had op vrijdag een date die ik niet graag wilde afzeggen.

helemaal niks gedaan

Vanmorgen heb ik Karen afgezegd. Even allemaal teveel bij elkaar. Voel me behoorlijk niet goed. Het is niet uit te leggen hoe het voelt. k*t?

hulp

Vandaag is onze hulp in de huishouding geweest. Poetshulp klinkt zo oneerbiedig. En het viel me heel erg mee! Dit had ik eerder moeten aanpakken. Ze heeft zoveel gedaan, zo fijn! En ik voelde me niet eens echt schuldig. Wel natuurlijk uitgelegd dat het niet een vrije keus is maar noodzaak...

wéér een ander goedje...

Chemotherapie in pilvorm....

...is het raar dat ik er even geen vertrouwen meer in heb?

Ook maar een mens...

Krabbeltjes van een professor die wacht aan de telefoon.

...en waarom schrijf ik erover alsof het één grote grap is??? 

Goeie vraag.

Het wordt dus niet 'de studie'...
Ik voel hoofdzakelijk "fijn".....dat het zo is en dus geen gevolgen heeft voor familie!!!
Wat dan wel?
Xeloda... chemokuur, maar dan in pilletjesvorm... Geen intraveneus instromingen meer op oncologie... Wat me ook weer een dubbel gevoel oplevert. Vorige keer had ik van Dr. Geboers al info daarover ontvangen. Zat toen zelfs een dagboekje bij. Met smiley's hoe je je per dag voelt. Een blije en een minder blije... 2 smiley's! Alsof dit alles maar twee gevoelstoestanden kan hebben...
Ook een Goodybag meegekregen met een mooi pilletjesdoos, een thermometer, een grote pot uierzalf (tegen handen en voeten syndroom), een nieuwe (zachte!) tandenborstel, zeer milde tandpasta, en een pot zout om een oplossing te maken voor mondspoelingen. Dat belooft veel gezelligs!
Vandaag had ik voor het eerst dat 'nummertjes-gevoel'. Niet fijn. (wat niet wil zeggen dat ik het een kei leuk mens vindt)
Met plezier ga ik weer terug naar mijn eigen bouwvallig ziekenhuisje in Geel.

wel of niet?

Nah!!!! het was weer wat vandaag! Ten eerste een uur en 20 minuten zitten duimdraaien in de wachtkamer. Op het laatst ging ik maar zelf informeren bij de balie of ik misschien eventueel was vergeten. Na even bellen kwam de dokter verward aanstuiven... Okee... nu zitten we daar te wachten, in stilte aan haar bureau terwijl zij de gegevensuitslag (resultaten van de screening op het BRCA-gen) probeert te zoeken in haar 1000 binnengekomen mailtjes tijdens haar vakantie.(is vandaag weer begonnen) Een keer kwam er een "k*t uit. Grappig! Toen ging ze maar bellen en uiteindelijk moest ze via de site op Internet gaan bellen naar Salt Lake City waar het op dat moment 7.00 's ochtends was. Totaal geen schroom dat ze eventueel mensen uit hun bed belt of zo, hatseflats! En ze kreeg inderdaad na 2 personen de juiste persoon aan de lijn. Met ontzettend geblekkig Engels. OMG! Die zou binnen 5 minuten de uitslag doormailen... Terwijl zij de kamer uit was zagen wij al de mail binnenkomen. Héhé!!!!!!!!!! Zonder enige inleiding überhaupt oogcontact prevelde ze de uitslag; NIET HET ERFELIJKE GEN.....

What's the next step?

Morgen om 14.00 naar Dr. Huizing in Antwerpen.... Dan krijg ik te horen of ik dat erfelijke gen heb.....
Spannend, daar hangt weer zoveel aan vast. Als het die gen is dan. Dan wordt het de studie... In het andere geval....... moeten we gaan horen....
Waar ik 3 weken geleden op hoopte, toen de chemobehandeling werd stopgezet, dat ik me beter zou gaan voelen.... is niet uitgekomen...... What's the next step Doc?

Zondag

Wat is het toch heerlijk om klusjes AF te werken! Schrappen van de lijst!
De drieluik voor Lars zijn kamer hangt keurig. LONDON/ NEW YORK /PARIS. Het staat superstoer! En ook nog de handvaten aan zijn tv-kastje bevestigd. Is altijd wel handig :-P
Hij vind het de laatste tijd wel fijn om boven te zitten. Is alleen maar gezond denk ik. Hij doet het toch allemaal maar goed, ondanks heel deze situatie. Trots!!!

Hulp...

Kennismaking met onze toekomstige hulp in de huishouding.........
Het viel me 100% mee. Sabine is een jong moedertje en komt heel sympathiek over. Totaal niet dominant waar ik bang voor was. En volgende week begint ze aan deze job. Ze heeft meteen al 7 werkhuizen, dus er is blijkbaar veel vraag naar hulp. Volgende week dinsdag middag begint ze hier en ik heb er vertrouwen in. We komen er wel uit. Zal maar es een fatsoenlijke emmer gaan kopen!

Mam is ook weer geweest. We hebben weer heel veel kunnen bespreken. Soms erg moeilijk .....
Ook heeft ze alweer mijn strijk weggewerkt! Terwijl ik er op een stoel bijzat in de keuken, te kletsen. Rare situatie natuurlijk maar het zij zo..... Mama is heel blij dat ze mij kan helpen en ik ben heel blij met haar hulp... Het heeft een hele tijd geduurd, maar mijn weerstand tegen hulp aanvaarden, is aan het slinken... Nooit gedacht!!

mooi?

Mom zegt dat ik er nog zo goed uitzie... Wat is moederliefde toch mooi!!!

goed bezig

Veel gedaan aan de "uitvaart". Onder andere gedachtenisprentjes.  Ik noem da gewoon kaartjes, dat eerste klinkt zo beladen. Nog niks concreets, zoveel ideeën en niet kunnen kiezen...

groeit!

In de hals, aan de ánder kant (links) VOEL ik het gewoon groeien!! Die is gewoon pijnlijk als je erop drukt!

voorgesprek

Vandaag een gesprek gehad met Yvonne Paas, de uitvaartverzorgster van de Dela. Zij kwam helemaal hier naartoe, naar Mol! Ik vond dat wel heel fijn want in iemands eigen omgeving en huis krijg je een veel beter beeld van iemand. Je thuis zegt veel over jezelf.
Het was heel fijn. Gek genoeg. Het is in goede handen. Zij gaat er ook alles aan doen om het straks ook zelf te doen. Desnoods komt ze terug van vakantie. hihihi, dát zal wel niet, zou ik ook niet willen... Vorig jaar was ik zo tevreden over haar begeleiding bij de afscheid van Pa, daarom ben ik zo blij dat zij het nu voor mij doet.
Kortom, het is weer een stap verder in het regel-gebeuren. Het is niet dat ik álles wil regisseren, maar aan sommige dingen hecht ik wel waarde. Dat moet op mijn manier. Erg he! Ach, je kunt het ook zo zien, alles wat al geregeld is hoeft niet meer te worden gedaan straks...
Ik heb het goed kunnen bespreken met haar. Wel jammer dat ze niet met andere verrassende oplossingen en ideeën kwam wat betreft gedenkkaartje of kist of andere dingetjes... ach, ik google nog even verder...
Ik heb nu wel een een beter beeld bij hoe 't eruit gaat zien. En dat voelt goed.

belachelijk gewoon!

Het is toch gewoon belachelijk!!!
Dat een vrouw van mijn leeftijd zich bezig moet houden met zaken als rouwbrieven, crematie, gedachtenis-prentjes, bloemen, muziek en zoveel meer..... Af en toe wordt ik daar zooooo ontzettend boos van! Ik vind het zo oneerlijk!!! Ik heb ons leventje zo met zorg en liefde en toewijding gemaakt tot wat het nu is... We hebben alles wat een mens zich zou wensen. We wonen in een huis wat een thuis is geworden , mede door mijn handen... En nu moet ik datalles  achterlaten, alsof het niks is... Mag ik daar even heel triest over worden?
Alles voor niks? Een weggegooid leven...? Nee dat ook weer niet.... maar het is niet áf... Ik vind het moeilijk, dit afscheid nemen... De pijn in mijn lijf versterkt alleen maar dat gevoel... het komt naderbij... en toch weet je het ook niet. Wat een klotespelletje dat het leven met me speelt. En altijd al heeft gedaan! Als het niet het ene was dan was het wel het andere..... Mijn droom van een boek schrijven kan ik ook wel op mijn buik schrijven! Staat zoveel op papier, zoveel dagboeken, zoveel verhalen... maar de tijd ontbreekt om dat in te voeren op de computer.... ach what the hell! Is natuurlijk ook helemaal niet boeiend....
Weltrusten! Morgen gaan we er weer tegenaan, met goede moed! xxx

au...

Not a very good day.............

verjaardags cadeautjes

BOOOOOOOZZZZE!!!

Lemon Merange van mama! The BEST!

   

  

 jouw hart is jong en wordt niet ouder... hmmm... verder een leuke tekst hihi